Chór Hasło

Wkraczając w trzecie półwiecze swojej działalności, zatrzymajmy się na chwilę, aby przypomnieć sobie wcześniejsze lata. I choć nie będzie to łatwe podejmijmy tą próbę.

Dr Henryk Jordan doskonale zdawał sobie sprawę, że dbałość o walory fizyczne musi iść w parze z równoczesnym rozwojem kulturalnym, by kształtować pełnowartościowego człowieka. Doskonale wiedział, że śpiew działa bezpośrednio na pobudzanie szlachetnych instynktów i porywów. Czuł dr Jordan, że pieśń to czarodziejka wznosząca ducha w sfery, gdzie zacierają się różnice stanowe, gdzie znika zło, małość, przyziemność, a piękno, szlachetność, wzniosłość i wzajemna miłość roztacza swe panowanie. Założywszy na Błoniach krakowskich park zabaw i ćwiczeń fizycznych, dr Henryk Jordan organizuje w roku 1889 chór młodzieży rękodzielniczej. W przekonaniu, że pieśń patriotyczna i religijna będzie najlepszą ostoją budzenia ducha narodowego w latach niewoli, nie szczędził trudu, pracy i kosztów powołania do życia chóru, który by w myśl powyższej pieśni pracował.

Kierownictwo założonego w roku 1889 zespołu śpiewaczego, powierza dr H. Jordan profesorowi Józefowi Sierosławskiemu, który też z poświęceniem prawdziwego idealisty, wpajał w uczących się zamiłowanie do śpiewu. Złote ziarna tej nauki rzucane do serc młodzieży, trafiły na podatną glebę, a owoc tego posiewu objawił się w niespodziewanych wynikach. „Chór dra Jordana” - gdyż taka nazwę nosił – rozwijał się pomyślnie i był naówczas jednym z najliczniejszych chórów w Krakowie pod względem ilościowym, jakościowo zaś odpowiadającym w zupełności warunkom kulturalno-muzycznym.

Skąpa polska literatura chóralna w ówczesnym czasie zmusza dyrygenta chóru do komponowania i opracowywania dzieł dla chóru dra Jordana. Toteż w dzisiejszej bibliotece jest kilkadziesiąt pozycji świeckich i religijnych J. Sierosławskiego, które przed ponad wiekiem śpiewał chór. Utwory jego o charakterze świeckim są pełne czaru, prostoty i sielankowości, zaś w utworach patriotycznych przebija ogromna miłość Ojczyzny i tęsknota do Jej wolności. Pieśni religijne Sierosławskiego znane są po dziś dzień całemu społeczeństwu polskiemu, z których kilkanaście znajduje się w śpiewnikach szkolnych i kościelnych. Szereg mszy i kantat okolicznościowych jakie Sierosławski napisał, a do dziś dnia niewydanych drukiem, są w posiadaniu chóru „Hasła” jako manuskrypty.
Poziom artystyczny „Chóru dra Jordana” pod wytrawną batutą prof. J. Sierosławskiego stale się podnosił a rezultatem pracy był fakt, że chór bywał zapraszany przez różne instytucje do występów podczas rozmaitych wieczorków patriotycznych i akademii. W oktawy Bożego Ciała śpiewał chór corocznie na procesjach z kościoła parafialnego w Podgórzu. Początkowo złożony z kilkunastu młodzieńców rozrastał się, aż po paru latach osiągną liczbę 40-tu osób.
Rok 1909 zapisał się czarnymi zgłoskami w historii chóru: 18 maja tegoż roku umiera założyciel i opiekun chóru dr Henryk Jordan. Następuje bardzo ciężki okres dla chóru pozbawionego niejako duszy. Zdawało się, że ze śmiercią Założyciela nastąpi też kres działalności chóru. Lecz Jego idee głęboko wrosły w życie i krew członków Jego chóru, który mimo bardzo trudnych warunków, idee te nadal pielęgnował.

Towarzystwo pozbawione przez śmierć dra Jordana naczelnego kierownictwa wybiera w roku 1909 jako pierwszego prezesa, jednego z najczynniejszych swoich członków, p.Stanisława Paszkota. Za jego staraniem chór uzyskuje bezpłatnie salę na próby w Banku Arcybractwa Miłosierdzia przy ul. Siennej. Kierownictwo artystyczne chóru obejmuje p. Stanisław Kowicki, a chór przenosi się do kościoła św. Marka. W roku 1912 ze stanowiska dyrygenta ustępuje p. St. Kowicki, a jego miejsce zajmuje p. Marian Kozłowski, który prowadzi chór prawie do końca roku 1913, kiedy wraca do Krakowa prof. Józef Sierosławski i ponownie obejmuje dyrygenturę chóru. Wybuch I- wszej wojny światowej w roku 1914 i mobilizacja, zdekompletowały nasz chór podobnie jak i inne zespoły do tego stopnia, że praca w chórze została zupełnie przerwana. Jednych powołała pod broń zaborcza Austria, drudzy poszli do Legionów Polskich, a reszta nie mogąc tworzyć samodzielnego zespołu, rozeszła się według uznania do innych chórów.

Przypadający w tym roku jubileusz 25-lecia założenia chóru, przygłuszył huk armat i granatów, a członkowie chóru porwani wirem krwawej zawieruchy, poszli wykuwać granice przyszłej Wolnej Ojczyzny!... Tak skończył się pierwszy etap pracy na polu kultury śpiewaczej chóru założonego przez śp. dra Henryka Jordana!... I-sza wojna światowa zdekompletowała nasz zespół a nieubłagana śmierć zabrała drugi filar chóralny jakim byl dyrygent prof. Józef Sierosławski. Zmarł 30. października 1918 roku w dniu, kiedy Ojczyzna zrzucała z siebie kajdany niewoli i zmartwychwstawała. Pozostała garstka członków dłuższy czas błąkała się po różnych chórach kościelnych, których ostoją był głównie kościół Mariacki. Tam też w roku 1919, rodzi się myśl zorganizowania dawnego samodzielnego zespołu „Chóru Rękodzielników i Przemysłowców”. Po oderwaniu się tych członków od chóru przy kościele Mariackim, walczyli oni z trudnościami, bo z jednej strony starali się dać dowód, że kółko to jest zdolne do samodzielnej pracy, a z drugiej zaś strony nie mieli ani stałego programu pracy, ani też odpowiedniego lokalu na próby , a śpiewano zaś dorywczo w miarę sposobności i zamówienia po różnych kościołach, a przede wszystkim w czasie nabożeństw Solidacji Mariańskiej w kościele św. Barbary. Dzięki zapobiegliwości niektórych członków, Towarzystwo otrzymało bezpłatnie salę do prób śpiewu w Bursie ks. Kuznowicza przy ul. Krupniczej, co w wielkiej mierze przyczyniło się do umożliwienia kontynuowania dalszej pracy chórowej. Na czele tak zorganizowanego „Chóru Rękodzielników i Przemysłowców” w roku 1920, ponownie staje jako prezes p. Stanisław Paszkot, dyrygenturę powtórnie obejmuje p. Marian Kozłowski. Towarzystwo pozbawione wszelkiej pomocy finansowej z zewnątrz , zdane było jedynie na własne siły, a jedynym dochodem z którego utrzymywało się, stanowiły składki członkowskie oraz doraźne datki niektórych lepiej sytuowanych członków.

Zwrotnym punktem do ugruntowania się rozwoju Towarzystwa dającym mu zabezpieczenie finansowe na przyszłość, była umowa zawarta w marcu 1922 r., z konwentem OO. Dominikanów w Krakowie, mocą której zobowiązał się chór do stałego śpiewania na sumie w dniach świątecznych, a w zamian za to otrzymywał salę na próby śpiewu, oraz miesięczne honorarium. Warunki wynikłe z tej umowy, przyczyniły się w znacznej mierze do podniesienia poziomu artystycznego chóru jako też podniesienia liczby członków. Na szczególną uwagę zasługuje fakt przystąpienia do „Chóru Rękodzielników i Przemysłowców” śpiewaków rozwiązanego wówczas chóru dominikańskiego. W ten sposób chór otrzymał silny i trwały fundament, na którym opiera się do dziś dnia, jako Towarzystwo Śpiewackie „Hasło” im. dra Henryka Jordana w Krakowie. Występ tego zespołu na procesji Bożego Ciała z kościoła OO. Dominikanów po Rynku krakowskim w dniu 22 czerwca 1922 roku, był próbą siły chóru i zjednał dla tegoż ogólne uznanie. Z inicjatywy prezesa chóru p. St. Paszkota i za staraniem ówczesnego sekretarza chóru dra Fr. Szeleźnika, Towarzystwo otrzymuje nowy statut, zatwierdzony przez Urząd Wojewódzki reskryptem z dnia 18 kwietnia 1923, L. 4398/923, mocą którego zmienia swą nazwę na „Chór Rękodzielników i Przemysłowców – Hasło – w Krakowie”. Jaką popularność zdobyło sobie Towarzystwo w Krakowie w tym czasie, świadczy fakt postawienia mu propozycji przez zarząd katedry wawelskiej w osobie ks. Kanonika Korzonkiewicza, objęcia śpiewu stałego w czasie nabożeństw świątecznych na Wawelu, z której jednak Towarzystwo nie skorzystało. Rok 1924 przynosi zmiany w Towarzystwie. W marcu chór traci niezastąpionego sekretarza w osobie dra Franciszka Szeleźnika, który zmuszony był opuścić brać śpiewaczą. Drugą stratę jaką poniosło Towarzystwo w tymże samym roku (1924), była rezygnacja długoletniego, cenionego i oddanego Towarzystwu dyrygenta p. Marian Kozłowskiego, którego miejsce zajął p. Bolesław Wolniewicz.

Rok 1927 rozpoczęło Towarzystwo występem na akademii dla uczczenia 110-tej rocznicy śmierci Kilińskiego, urządzonej w salach Uniwersytetu Jagielońskiego ( gdzie wykonano szereg pieśni patriotycznych). Początek roku 1927 zaznaczył się w Towarzystwie poważnymi zmianami na stanowiskach kierowniczych. Oto długoletni i zasłużony dotychczasowy prezes p.Stanisław Paszkot ustępuje ze swego stanowiska w dniu 20 lutego, po 18-tu latach kierowania Towarzstwem. W uznaniu jego zasług, jakie położył w kierunku utrzymania i rozwoju chóru, uchwałą Walnego Zgromadzenia, obdarza go Towarzystwo najwyższą godnością jaką dysponuje, tj. mianuje go Członkiem Honorowym, a uroczyste wręczenie dyplomu odbyło się 2.X.1927 roku.

W tym okresie nastąpiła również zmiana dyrygenta chóru, przez powrót dwukrotnie już byłego dyrygenta p. Mariana Kozłowskiego. W marcu roku 1927, po śmierci organisty i dyrektora chóru kościoła Mariackiego śp. Stanisława Niepielskiego, zespół tegoż kościoła został zdekompletowany, a obowiązki jego przejął „ Chór Rękodzielników i Przemysłowców – Hasło”, dzieląc swój zespół w ten sposób, że jedna część śpiewała w kościele OO. Dominikanów, a druga w kościele Mariackim. Stan taki trwał do lipca tegoż roku, do momentu gdy posadę organisty i dyrektora chóru w kościele Mariackim obejmuje p. Stefan Profic. Uważając tak rozdzielony chór za słaby do wykonywania śpiewu podczas nabożeństw świątecznych w kościele Mariackim, zaproponował zlikwidowanie takiego podziału, aby dzięki temu wzmocniony chór mógł odpowiednio do powagi tejże świątyni wykonywać swe zadanie. Propozycję przyjęto i odtąd nasz chór rozpoczął działalność śpiewaczą wyłącznie w kościele Mariackim pod kierunkiem p. Stefana Profica. Tu rozpoczyna się następny, nowy etap rozwoju Towarzystwa, który trwać będzie bez mała 60 lat. W osobie archiprezbitera kościoła N. P. Marii, Najprzewielebniejszego ks. Infułata dr Józefa Kulinowskiego, znalazł chór drugiego Opiekuna, jakiego stracił przez śmierć śp. dr H. Jordana. Jak dobry ojciec troszczący się o o swą rodzinę, tak On w zrozumieniu tej wielkiej idei śpiewaczej, nie szczędzi trudu, zabiegów i pomocy finansowej, aby tylko chór rozwijał się jak najpomyślniej, a śpiew jego w kościele, przyczyniał się do podniesienia uroczystości nabożeństw.

Drugą szczęśliwą okolicznością dla Towarzystwa, było objęcie dyrygentury przez p. Stefana Profica, który całą swą wiedzę muzyczną poświęcił dla rozwoju i podniesienia poziomu artystycznego chóru. Towarzystwo przystąpiło do Związku Towarzystw Śpiewaczych i Muzycznych Województwa Krakowskiego, zakupiono fisharmonię do prób śpiewu, oraz powiększono bibliotekę muzyczną. Z początkiem roku 1928, Walne Zgromadzenie obrało prezesem Towarzystwa p. Łukasza Kruczkowskiego, dotychczasowego wiceprezesa. Chcąc aby pamięć dra H. Jordana żyła w sercach ówczesnych, jak i potomnych, 8 grudnia 1928 r. w sali Na Kotłowem, podczas uroczystego wręczenia dyplomów członkom honorowym do nazwy dotychczasowej chóru dodano imię swego wielkiego Założyciela i odtąd pełna nazwa chóru brzmi „Towarzystwo Śpiewackie "Hasło" im. dra Henryka Jordana w Krakowie”.

Uroczystość ta miała bardzo duże znaczenie moralne dla Towarzystwa, gdyż imię Założyciela chóru publicznie związało się w tym dniu na zawsze z Towarzystwem. Znowelizowany statut zatwierdzony został przez Urząd Województwa Krakowskiego reskryptem z dn. 17 lipca 1929, L. BP. 268/Stow./29. Wprowadzono legitymacje osobiste dla członków chóru (1929 r.)z ważnością 1 roku, które wydaje się do dnia dzisiejszego. W dniu 31 maja 1930 r. odbyła pierwsza transmisja radiowa z kościoła Mariackiego, w czasie której nadawano nabożeństwo majowe. Był to pierwszy występ naszego zespołu, podczas którego śpiew popłynął na falach eteru.
W 1931 roku dzięki zapobiegliwości i staraniom prezesa p. Andrzeja Siwka i dyrygenta chóru p. Stefana Profica Towarzystwo zakupiło pianino marki Lauberger & Gloss, niezbędne do przeprowadzania prób. Kiedy Polskie radio wprowadziło do swych programów transmisje nabożeństw z kościołów, pojawienie się mikrofonu w kościele Mariackim dodało chórowi impulsu do jeszcze bardziej intensywnej pracy, aby sławę królewskiego Grodu Wawelskiego i prastarej świątyni Mariackiej godnie przed światem reprezentować. W roku 1931 odbyło się takich transmisji z kościoła Mariackiego pięć, w 1932 trzynaście, w 1933 siedem, w 1934 dziesięć, w 1935 siedem, a w roku 1936 tylko dwie. W dwumiesięczniku „Muzyka kościelna” z roku 1935 nr ¾ str. 64 , wydawanym w Poznaniu czytamy: „24 marca br. suma z kościoła N. P. Marii w Krakowie. Chór męski „Hasło” wykonał mszę Güttlera z organami, oraz kilka pieśni wielkopostnych a'cappella. Audycję tego nabożeństwa zaliczyć należy do najlepszych. Chór „Hasło” jest zespołem wysoce wartościowym, złożonym z inteligentnych, dobrze wyszkolonych śpiewaków. Kompozycje, wykonane podczas sumy, również odpowiadały przepisom „Motu Proprio”. Na szczególniejsze wyróżnienie zasługuje także wyśmienity akompaniament umiejętnie dostrojonych organów...” Nie tylko w Polsce cieszyły się uznaniem audycje radiowe z kościoła Mariackiego, ale też poza jej granicami: „...Radiosłuchacze Anglii, Szkocji i Irlandii pilnie słuchają nabożeństw niedzielnych z Polski, a zwłaszcza podobają im się uroczyste nabożeństwa z kościoła N. P. Marii w Krakowie”, donosiły komunikaty dzienników krakowskich, warszawskich i lwowskich. Wobec zarządzenia dyrekcji Polskiego Radia w Warszawie w roku 1936, mocą którego przesunięto w programach radiowych transmisję nabożeństw z godz. 10-tej na 9-tą, chór nasz stracił możliwość dalszego śpiewu przed mikrofonem.

Rok 1934 rozpoczęło Towarzystwo niecodzienną uroczystością. Czując wdzięczność wobec wielkiej życzliwości, jaką Archiprezbiter Kościoła Mariackiego ks. Infułat dr Józef Kulinowski otacza nasze Towarzystwo, Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie w dniu 2. I 1934 uchwaliło poprosić Go o przyjęcie godności Protektora i Członka Honorowego naszego Towarzystwa.

Widząc też zasługi położone dla rozwoju Towarzystwa przez byłego prezesa p. ŁukaszaKruczkowskiego w/w Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie nadało Mu godność Członka Honorowego. Wobec wydania dekretu Prezydenta R. P. Z dnia 2. X. 1935 o odznakach i mundurach, na podstawie którego wszystkie Związki i Towarzystwa Śpiewacze miały obowiązek wnieść podania o pozwolenie na ustanowienie i używanie odznak, Towarzystwo nasze przy tej sposobności, uchwałą walnego Zgromadzenia z dnia 16. II. 1936, postanowiło zmianę swych odznak, uważając dotychczasowe za nieaktualne i niepraktyczne. W ślad za tym wyłoniła się też myśl stworzenia nowego „Hasła sztandarowego” dla naszego chóru, którego początek umieszczony był na nowych odznakach. Wynikiem pracy p. Łukasza Kruczkowskiego, znanego z utworów poetyckich, i dyrygenta p. Stefana Profica, którego utwory chór nasz wykonywał, był utwór który przyjęty został jako „ Hasło chórowe” o następującej treści:
O pieśni nasza brzmij w szerz i wzdłuż!...
I w górę wznoś się ku niebios bram!...
Radości życia siłą swą wzmóż!
A duszę prowadź, gdzie Bóg jest Sam!...

          Celem unormowania wydawanych odznak członkom, Zarząd wprowadził uchwałą z dnia 9. IV. 1936 regulamin odznak, opracowany przez dyrygenta p. St. Profica. Na podstawie tego regulaminu odznakę nadaje Towarzystwo uchwałą Zarządu członkowi czynnemu, należącemu do Towarzystwa przez okres przynajmniej jednego roku i wypełniającemu w zupełności obowiązki zawarte w art. 5 statutu, oraz warunki zastrzeżone w podpisanej deklaracji.
O tym , że "Hasło" czynnie uczestniczyło w życiu codziennym miasta niech zaświadczy fakt, że z okazji pogrzebu wielkiego współczesnego kompozytora polskiego śp. Karola Szymanowskiego, jaki odbył się w Krakowie w dniu 7 kwietnia 1937 r., Towarzystwo nasze wzięło udział w pełnym składzie, w wykonaniu przez chóry Związkowe pod batutą dyrektora Bolesława Wallek-Walewskiego Mszy Berlioza w czasie nabożeństwa w kościele Mariackim oraz przy złożeniu zwłok na Skałce, gdzie zaśpiewano Noskowskiego "Nad mogiłą" i Wallek-Walewskiego "Salve Regina".
Rok 1938 rozpoczęło Towarzystwo koncertem kolędowym, transmitowanym przez Polskie radio w dniu 19 stycznia. Po dwuletniej przerwie transmisji nabożeństw z kościoła Mariackiego, nastąpiła transmisja na zakończenie kolę w dniu 2. II. 1938, w czasie której chór nasz wykonał kolędy układu: Flaszy, Deca, Kwaśnika, Profica i Wallek-Walewskiego. Na zaproszenie Rzemiosła Krakowskiego chór nasz wystąpił w dniu 23. X. 1938, na uroczystej akademii, jaka odbyła się w Starym Teatrze z okazji 100-nej rocznicy urodzin mistrza Jana Matejki, wielkiego patrioty i sympatyka rzemiosła krakowskiego, wykonując kilka utworów. Niedoszły do skutku w czerwcu 1938 r. koncert ku uczczeniu 100-nej rocznicy urodzin Władysława Żeleńskiego, dyrektora Konserwatorium Muzycznego i kompozytora, odbył się tegoż roku, jedynie dzięki zapobiegliwości i staraniom prezesa Związku Towarzystw Śpiewaczych i Muzycznych Województwa Krakowskiego p. Cezara Zawiłowskiego, który nie bacząc na trudności, jakie powstawały przy montowaniu tegoż, doprowadził go do realizacji w dniu 20 listopada 1938. Jako ostatni występ w tym roku należy wyjazd chóru w dniu 30 grudnia do Morawicy na pogrzeb śp. Księcia Dominika Radziwiłła, w czasie którego odśpiewano mszę Schöpfa i kilka pieśni żałobnych.
           Rok 1939, jako rok jubileuszowy, rozpoczęło Towarzystwo nasze uroczystym nabożeństwem noworocznym w kościele Mariackim, celebrowanym przez ks. Infułata dra Józefa Kulinowskiego, w czasie którego chór wykonał szereg kolęd z towarzyszeniem orkiestry symfonicznej funkcjonariuszy miejskich. Dla ukoronowania półwiekowej działalności i uznania zasług dla sprawy śpiewaczej, Rada Naczelna Zjednoczenia Polskich Związków Śpiewaczych i Muzycznych w Warszawie z okazji roku jubileuszowego przyznała naszemu Towarzystwu w dniu 23 kwietnia br. Odznakę Honorową I-go stopnia, zaś dyrygentowi p. Stefanowi Proficowi Odznakę Honorową II-go stopnia. I-sza wojna światowa (...) wywarła swe piętno na składzie naszego zespołu chórowego. Odtąd bowiem, obok chórzysty-rzemieślnika, staje ramię przy ramieniu chórzysta-urzędnik i akademik, zapominając dla pieśni o swym stanowisku zawodowym. Toteż możemy się poszczycić tym zbrataniem się naszych członków chórowych zacierającym różnice stanowe. Mimo woli nasuwa się myśl o źródle dochodów naszego Towarzystwa. Nie było ono zbyt obfite; pomijając groszowe składki miesięczne członków czynnych, Towarzystwo zdane było jedynie na dotację kościoła Mariackiego za śpiew niedzielny. Z tych dochodów pokrywać musiało Towarzystwo wszystkie wydatki związane z działalnością. Początkowo w okresie powojennym przyznawały nam subwencje niektóre instytucje samorządowe, zmniejszając wysokość tychże corocznie, aż w końcu zaprzestały ich udzielania. Nieodzowne wydatki Towarzystwa przewidziane z okazji zbliżającego się 50-letniego jubileuszu, zmusiły Zarząd do oglądnięcia się za stworzeniem jakiegoś pomocniczego źródła dochodu. Toteż uchwałą Zarządu z dnia 24. V. 1936 postanowiono na podstawie statutu art. 3 b zwrócić się do społeczeństwa krakowskiego o pomoc w tym kierunku. Wiadomym jest, że z okazji 50-lecia istnienia, Towarzystwo Śpiewackie „Hasło” opracowało i wydało Kronikę działalności w latach 1889 – 1939. Czy odbył się koncert jubileuszowy? Na to pytanie odpowiedź nie jest łatwa i prosta.

            Lata powojenne nie były łatwiejsze, odbudowa zespołu postępowała z jednoczesną odbudową kraju po zniszczeniach wojennych. Po odejściu Stefana Profica chór prowadzony był przez Bogusława Grzybka, ale ponowny renesans działalności przyniósł okres objęcia w 1983 roku kierownictwa chórem przez p. Teresę Majkę – która związała się z działalnością chóru jeszcze w czasach studiów. Osobiste zaangażowanie dyrygenta „zaraziło” członków chóru wprowadzając nową jakość i wyprowadziło na sale koncertowe poza granice naszego kraju. Warto w tym miejscu nadmienić, iż Stefan Profic, jako niestrudzony propagator muzyki chóralnej i organowej pozostawił po sobie znamienity zbiór kompozycji i utworów na chór męski, których po dziś dzień chór „Hasło” jest jedynym wykonawcą, a które to niejednokrotnie zdobywały uznanie słuchaczy podczas wykonań, stanowiąc bez wątpienia najlepszy dowód uznania dla ich kompozytora.
Chór z bardzo bogatym i urozmaiconym repertuarem z koncertami odwiedził m.in.: Francję, Włochy, Austrię, Węgry, Rumunię, Litwę, Słowację, Izrael, Grecję, Czechy. Niesłabnąca popularność jaką zyskał znalazła odzwierciedlenie w okoliczności, że jako jedyny chór z Polski został zaproszony w 2008 r. do Turcji na Pierwszy Międzynarodowy Festiwal Chórów w Stambule. Wszystkie wyjazdy dawały bardzo cenne doświadczenia i okazje do nawiązania przyjaźni między członkami chórów biorących udział w przeglądach i festiwalach. Na szczególną atencję zasługuje wieloletnia współpraca i przyjaźń z chórem Coro Alpino Valsusa z Włoch.

         Wraz z występami zagranicznymi chór bardzo aktywnie działał w Polsce zaznaczając swoją działalność nie tylko w cyklicznych koncertach „Musica Sacra”, których był organizatorem, czy w szeregu innych /Koncerty ku czci św. Cecylii, „Koncerty kolęd i pastorałek”/, których można było wysłuchać w Bazylice Mariackiej w Krakowie.
Chór od początku swojego istnienia kultywował wartości patriotyczne, chętnie uczestnicząc w przedsięwzięciach, które za cel stawiały sobie krzewienie takich właśnie ideałów, stąd też udział w maju 2010 r. w Koncercie plenerowym na Placu Mariackim w Krakowie - w ramach programu „Młodzież pamięta”, czy też we wrześniu 2010 r. w Koncercie na Placu Matejki w Krakowie w rocznicę 100 - lecia odsłonięcia Pomnika Grunwaldzkiego oraz prawykonania "Roty", w którym udział wzięło 1500 wokalistów z 47 chórów przybyłych na tę uroczystość z całej Polski.

       W dniu 16 lutego 2010 r. za twórczość artystyczną, promowanie i upowszechnianie kultury połączonych z pielęgnowaniem tradycji, a zarazem w dowodzie uznania poziomu artystycznego na jaki chór został wprowadzony staraniem dyrygent P. Teresy Majki Pacanek była uroczystość wręczenia Nagrody Literackiej im. Władysława Reymonta w Pałacu Chodkiewiczów w Warszawie. Dowody uznania zostały zawarte również w listach od Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej P. Lecha Kaczyńskiego, jak i Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego P. Bogdana Zdrojewskiego, a nadto Sekretarz Stanu w Kancelarii Prezydenta RP P. Ewy Junczyk – Ziomeckiej.

       Na lata 2010 – 2015 datuje się szereg przedsięwzięć i koncertów, będących wynikiem współpracy z osobami bardzo sprzyjającymi chórowi; dla przykładu zaliczyć należy m.in. udział w:

- zimowym cyklu koncertów "PIENINY KULTURA SACRUM KOLĘDOWO" zatytułowanym „Polskie Boże Narodzenie" w Krościenku nad Dunajcem,

- Pierwszym Przeglądzie Chórów męskich pt. „Krakowska Wiosna", zwieńczony wspólnym wykonaniem przez wszystkich uczestników Mszy Władysława Lachmana,

- koncercie pod auspicjami Prezydenta Miasta Krosna oraz Marka Stefańskiego - Kierownika artystycznego Letnich Koncertów Organowych w Krośnie  w cyklu koncertów pt. „Muzyka spod Ołtarza Wita Stwosza" obok prof. Joachima Grubicha, Jacka Bisisty i Tomasza Ślusarczyka, Ireny Wisełki - Cieślar i Marcina Wolaka, oraz samego organizatora - Marka Stefańskiego, z którym chór miał nieukrywaną przyjemność wykonać koncert finałowy,

a także

- charytatywny Koncert Kolęd wraz z zespołem wokalnym "Cantito" na rzecz dzieci ze Specjalnego Ośrodka Szkolno - Wychowawczego dla Dzieci Niewidomych i Niedowidzących w Krakowie,

       Mając na względzie nierozerwalny element łączący chór z Bazyliką Mariacką z przyjemnością przyjęto zaproszenie do udziału we mszy świętej pod przewodnictwem JE Kardynała Stanisława Dziwisza - z okazji objęcia przez ks. Dariusza Rasia obowiązków proboszcza parafii Najświętszej Marii Panny w Krakowie. Fakt ów, oraz osobiste kontakty nowego gospodarza z Zarządem stanowiły podstawę do nawiązania bardzo bliskich i przyjaznych relacji, a co za tym idzie żywego zainteresowania warunkami lokalowymi chóru. Z uwagi na zbliżającą się rocznicę 125 lecia istnienia otrzymaliśmy salę na archiwum chóralne.

        W 2012 r. w ramach cyklicznych audycji Radia Kraków zatytułowanych „Coś dla ducha” P. Lidii Jazgar, została zarejestrowana (dostępna na YouTobe) rozmowa z udziałem chórmistrzyni Teresy Majki Pacanek, Tomasza Fiebera prezesa Towarzystwa oraz Janusza Lutego prof. historii również członka zespołu przybliżająca słuchaczom historię, działalność i plany na przyszłość.   

       Na rok 2012 w ramach „Cracovia Sacra” datuje się nawiązanie bliższej współpracy z P Stefanem Błaszczyńskim kierującym działaniami Piwnicy Św. Norberta działającej przy Bazylice OO Karmelitów na Piasku w Krakowie, w ramach muzyczno poetyckich impresji pt. „Maryjo nie ludzką ręką malowana”, „Drzewo Święte”, "Śpiewajcie Mu Wszystkie Narody".

       W 2013 r. w wyniku nawiązania bliskiej współpracy z Opiekunami Domu Matejki w Krakowie zrealizowano wspólny projekt mszy św. w oryginalnej oprawie muzycznej odtworzonej po 120 latach przez Chór Hasło w Bazylice Mariackiej - w rocznicę śmierci Jana Matejki.

         W roku 2014 przypadał rok jubileuszowy – 125 lat działalności, którego główne uroczystości w dniu 25. października odbyły się w Sali Złotej Filharmonii Krakowskiej, lecz nie mogło się również odbyć bez koncertu w Bazylice Mariackiej w Krakowie. Ta przyjemna uroczystość stanowiła zwieńczenie wielu lat ciężkiej - ale sprawiającej jakże wielką przyjemność -  pracy członków chóru, ale  szczególne wyróżnienie i podziękowania złożyć należy Pani Dyrygent Teresie Majce Pacanek oraz Prezesowi P. Tomaszowi Fieberowi. Był także to rok w którym wydano Kronikę 1889 – 2014 autorstwa Tomasza Fiebera, ale nade wszystko przypadało 30 lecie pacy na stanowisku dyrygenta P. Teresy Majki Pacanek.

         Mylącym byłoby przyjęcie, że osiągając tak wiele spoczniemy na laurach. Bowiem już w 2015 r. chór wziął udział w cyklu koncertów 9 Festival Europeen de Choeurs d'Hommes (Francja) oraz w Bazylice w Eger (Węgry), gdzie udał się na koncert pod auspicjami Konsula RP w Budapeszcie oraz zaproszenie Polonii dla upamiętnienia X rocznicy śmierci św. Jana Pawła II. Na gruncie krajowym chór wziął udział w I Koncert pod auspicjami Polskiego Związku Chórów i Orkiestr w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach.

        Rok 2016 r. zapowiadał się równie atrakcyjnie, a do wydarzeń o charakterze wyjątkowym zaliczyć należy m.in.:

 - Koncert chóralno - organowy "UFAJCIE" inspirowany obchodami 70. rocznicy śmierci Feliksa Nowowiejskiego z utworami  kompozytora (prowadzenie: Lidia Jazgar, organy: Marek Stefański, Chór Hasło pod dyrekcją Teresy Majki Pacanek),

 - Misterium słowno muzyczne: "FATE BENE FRATELLI, czyli opowieść o Świętym Janie Bożym" - współudział w Koncercie organizowanym przez Lidię Jazgar ART BLUE z Zespołem Galicja w Sanktuarium Diecezjalnym Św. Jana Bożego w Kościele Bonifratrów w Krakowie

 - Oprawa Mszy Świętej w intencji kompozytorów, muzykologów i muzyków Krakowa w Bazylice Mariackiej w Krakowie

      Rok 2017 to z kolei rok jubileuszowy w wymiarze 90 lecia nieprzerwanego śpiewu w Bazylice Mariackiej w Krakowie, w którego obchody wpisuje się udział w widowisku multimedialnym „FATE BENE FRATELLI - Opowieść o Świętym Janie Bożym” stanowiącym koncertową premierę płyty Lidii Jazgar i zespołu Galicja z udziałem Chóru Hasło pod dyr. Teresy Majki – Pacanek oraz Chóru Cecyliańskiego pod dyr. Tomasza Półtoraka.

     Do wydarzeń roku jubileuszowego w wymiarze sakralnym zasługującym na uwagę była oprawa mszy świętej dziękczynnej za posługę arcybiskupa Grzegorza Rysia w archidiecezji krakowskiej.  Mając na uwadze wzorcową współpracę Zarządu z obecnym Archiprezbiterem Bazyliki Mariackiej - Księdzem Infułatem dr Dariuszem Rasiem, podkreślić należy Jego troskę o warunki działalności zespołu, wyrażającą się poświęceniem i oddaniem w dniu 20. listopada 2017 roku do użytku Sali prób dla chóru i sali artefaktów Bazyli Mariackiej. 

     W rok 2019 Rzemieślnicze Towarzystwo Śpiewackie „Hasło” wchodziło z wielkimi nadziejami z uwagi na przypadające 130-lecie chóru, ale i przypadającą w 2020 roku 100. rocznicą urodzin Świętego Jana Pawła II. Zwieńczeniem podjętych starań, był cykl koncertów (06-15 maja 2019 r.) w Reykjaviku, w tym: Koncert m.in. pieśni patriotycznych w Ambasadzie Polskiej z okazji Święta Konstytucji 3 Maja, Koncert w Ratuszu - Urząd Miasta w Reykjaviku z okazji Dni Roberta Schumanna oraz Koncert w kościele katolickim LANDAKOT - Reykjavik w programie utwory Musica Sacra. Natomiast na 2020 r. zaplanowano szereg koncertów i projektów muzycznych związanych z obchodami setnej rocznicy urodzin Papieża. 

    Czasy pandemii 2020 - 2021 i wynikające z nich zasady zachowania i ograniczenia spowodowały, że chór zawiesił koncerty i projekty muzyczne, lecz cały czas towarzyszył w ograniczonym składzie (8 - 10 osób) w oprawie niedzielnych mszy świętych w Bazylice Mariackiej w Krakowie. Dlatego w rok 2022 wchodziliśmy pełni nadziei z nowym programem i nowymi nadziejami na szerszy kontakt z publicznością, a dodatkowo z końcem roku z nowo wydaną płytą pt. "Bóg się rodzi" - zawierającą nagrania kolęd i pastorałek w naszym wykonaniu.